Blog

B·Buscar

22/4/09

Mis Crayones Azules

Recuerdo
cuando
niño,
me
sentabas
en
tus
piernas
y
significaba
más
que
ése
"te quiero"
que
nunca
dijiste.
Cuando
me
hacías
barcos
de
papel
y
hacías
zarpar
mi
imaginación
en
ellos,
en
un
feliz
dia
gris
de
Agosto.
Mis
crayones
azules
con
los
que
dibujé
mi
mundo
de
niño
tímido
e
inocente
que
le
hablaba
a
la
luna
para
no
sentirse
solo.
En
esas
noches
en
las
que
te
esperé
hasta
quedarme
dormido
sobre
tu
abrigo
de
lana,
donde
me
sentí
seguro
mientras
no
estabas.
Pero
aún
así
nunca
te
extrañé
tanto
como
ahora,
que
todo
ha
cambiado
y
ya
no
me
tomas
en
tus
brazos
cuando
lo
necesito,
y
tus
manos
envejecidas
ya
no
me
acarician.
Porque
cuando
el
tiempo
pasa,
todo
se
complica
y
las
cosas
ya
no
son
tan
sencillas
y
aunque
hablemos
el
mismo
idioma,
ya
no
puedes
entender
mi
mundo...
Entonces
quiero
tomar
mis
crayones
azules
para
explicártelo
de
nuevo.
(Adaptación)

No hay comentarios:

Publicar un comentario